• Tekstura gleby
    crop soil texture
    bogata w składniki pokarmowe, gleba próchniczo-gliniasta, bez zjawiska zalegania wody
  • Min. temperatura
    crop temperature icon
    utrata plonów przy późnych przymrozkach, głównie podczas kwitnienia
  • pH
    Grusza crop pH value
    optymalne pH: 5,5–6,5
  • Zapotrzebowanie na wodę
    Grusza crop rainfall value
    min. 400–500 l/m2, dla ochrony plonów i wzrostu w przypadku częstego nawadniania
  • Jarowizacja
    Grusza crop vernalisation
    -
  • Gęstość roślin
    crop density
    W zależności od formy, rodzaju oraz źródła wody: niskopienne: Odległość między rzędami: 3,5–4,5 m Odległość w rzędzie: 1,8–3,0 m
  • Głębokość siewu
    crop seeding depth
    -
Grusza
Komercyjna uprawa gruszy od lat 70. XX wieku znacznie się zmieniła. W odróżnieniu od dotychczas dominujących drzew o dużych koronach i wysokich pniach, które wymagały dużego nakładu pracy, w dzisiejszych czasach komercyjne uprawy są prowadzone tylko z drzewami o niskich pniach. W związku z tym, dzisiaj na tym samym obszarze rośnie od 10 do 20 razy więcej drzew. Wysokość roślin jest ograniczona, dlatego wszystkie prace mogą być wykonywane ręcznie i bez użycia drabiny. W dzisiejszych czasach, znaczenie gospodarcze ma tylko 10–20 odmian drzew; w porównaniu do jabłoni, uprawy są mniej intensywne.
Kluczowe fakty
  • Począwszy od lat 70. XX wieku, następuje zmiana z roślin wysokopiennych na niskopienne
  • Wartość pH: 5,5–6,5
  • Nawożenie gleby, nawożenie dolistne, możliwa fertygacja
  • Istotne jest nawożenie z wykorzystaniem CaO
Ogólne informacje
Ogólne informacje
Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe
Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe
Nawożenie
Nawożenie
GRUSZKI — DOBRE ZARÓWNO JAKO DESER, JAK I DO DESTYLACJI
Grusze są zwykle uprawiane w formie skoncentrowanej w regionach o dobrze drenowanych glebach bogatych w próchnicę oraz preferowane są sytuacje, w których rzadko występują późne przymrozki. Idealne są miejsca nasłonecznione, aczkolwiek ciepło, a przede wszystkim susze mają negatywny wpływ na zawiązywanie i jakość owoców.

Prawie wszystkie plantacje w ramach upraw komercyjnych posiadają odmiany niskopienne. Forma rośliny (z wysokim, średnio wysokim lub niski pniem) zostaje określona przez podkładkę. Nawet biorąc pod uwagę podkładkę, istnieją różne odmiany. Na podkładce uszlachetniane są tzw. szczepy. Oprócz łatwiejszej pracy, kolejnym powodem zanikania upraw wysokopiennych jest to, że drzewa z silną podkładką o dużej sile wzrostu (z wysokimi pniami) dają plony później.

Grusza related desktop image Grusza related tablet image Grusza related mobile image
Grusze mają spore zapotrzebowanie na wapń
Zaopatrzenie drzew w wapń (Ca) ma ogromne znaczenie dla produkcji gruszek, które będą nadawać się do przechowywania. Jedynie około 3 kg Ca znajduje się w miąższu zebranych owoców w przeliczeniu na hektar, zwłaszcza w ścianach komórkowych. Nawet niewielkie niedobory Ca skutkują niestabilnością ścian komórkowych i zaburzeniami fizjologicznymi. Podstawowe nawożenie z wykorzystaniem P, K, Mg, Ca i B najlepiej jest wykonywać w okresie spoczynku (listopad – kwiecień), na pozbawionej śniegu, niezamarzniętej lub mocno nasiąkniętej glebie. Na początku sezonu (marzec–kwiecień) korzystne jest również stosowanie substancji organicznych. Ilość jest oparta na ilościach pobranych.
Wymagania pokarmowe gruszy

Element

Pobieranie

(Jednostka/t produkcji)

Usuwanie

(Jednostka/t produkcji)

Wrażliwość na niedobór

N

1.8

0.8

Bardzo wrażliwy

P2O5

0.8

0.3

Wrażliwy

K2O

2.9

1.8

Bardzo wrażliwy

CaO

4.9

0.1

Bardzo wrażliwy

MgO

0.8

0.2

Wrażliwy

TE

Bor (B), jeśli potrzebny

Tabela pokazuje pobranie i wynoszenie składników pokarmowych przez grusze na tonę plonu. Zgodnie z tym, grusze potrzebują głównie azotu, potasu i wapnia. Przykład: Grusza o plonie 50 t/ha potrzebuje 90 kg N/ha. Jeśli z gleby pobrana zostanie pewna ilość uzupełnionego azotu (np. 30 kg N/ha), wówczas dodać należy 60 kg N/ha poprzez użycie nawozu. Podczas zbioru, wyniesionych z pola zostałoby 40 kg N/ha.
Potrzeby pokarmowe jabłoni można zaspokoić poprzez 4 różne warianty nawożenia:

1. Nawożenie górnej warstwy gleby
Nawozy mineralne granulowane stosowane są z użyciem rozsiewacza nawozów. Dużą zaletą tej techniki stosowania jest ogromna wydajność na hektar ziemi i powszechnie dostępna technologia.

2. Nawożenie pasowe drzew
Najlepiej nadaje się do nawożenia z azotem w postaci płynnej. Płynny nawóz rozpuszcza się w zbiorniku i może on być stosowany z użyciem kierunkowej belki herbicydowej Dzięki takiemu zastosowaniu składniki pokarmowe są dla roślin łatwiej dostępne.

3. Fertygacja
Fertygacja polega na dodaniu nawozu do wód irygacyjnych za pomocą odpowiedniego sprzętu. Fertygacja posiada tę zaletę, że składniki pokarmowe są stosowane w sposób ciągły i skoncentrowany na roślinach, oraz że docierają one do okolic korzeni. Rozbudowa instalacji nawadniania kropelkowego w sadach również zwiększyła znaczenie fertygacji.

4. Nawożenie dolistne
Szczególnie w przypadku kwiatów lub młodych owoców, zapotrzebowanie na składniki może być większe niż ewentualne pobranie przez korzenie. Składniki mogą być również wchłaniane przez liście. Nawożenie dolistne będzie odpowiednie do szybkiego uzupełnienia braków w roślinie. Korzenie nie mogą pobrać wszystkich niezbędnych składników pokarmowych w żądanych ilościach (w odpowiedniej glebie lub warunkach pogodowych). W takiej sytuacji zastosowanie nawożenia dolistnego jest wskazane. Składniki pokarmowe, które nie trafiają do liści, mogą również zostać wchłonięte przez glebę.

Grusza related desktop image Grusza related tablet image Grusza related mobile image

Nawożenie azotem

Nawożenie azotem image

Nawożenie wapnem

Nawożenie wapnem image

Magnez

Magnez image

Nawożenie azotem

Nawożenie azotem jest przeprowadzane w 2–3 dawkach po rozpoczęciu wegetacji, na krótko przed kwitnieniem do połowy/końca czerwca. Drzewa wchłaniają azot głównie w postaci azotanów. Azot w formie azotanowej (anionowej) może sprzyjać przyswajaniu kationów, takich jak wapń (Ca++), magnez (Mg++) i potas (K+). Dawki N mogą być stosowane w szczególności do pasów drzewnych i tylko sporadycznie w ścieżkach technologicznych. Pasy zielonych drzew zmniejszają ryzyko wymywania składników pokarmowych. Przy korzystaniu z pasa drzew, należy zauważyć, że nawóz azotowy nie powinien być skoncentrowany bardziej niż podwójnie; przy P, K i Mg całość może być skoncentrowana na pasie. Nawożenie azotowe może zostać bardzo dobrze wykonane w formie płynnej (z użyciem belki herbicydowej lub poprzez nawadnianie) W przypadku nowych roślin, przeprowadza się nawożenie odpowiadające strukturze drzewa. Stosowanie pomiędzy połową a całą ilością u roślin, które są aktualnie uprawiane, w fazie rozwoju do 4 roku od posadzenia.

Nawożenie wapnem

Odbywa się ono, poza stosowaniem podstawowego nawożenia, przy występowaniu zaburzeń fizjologicznych, takich jak gorzkie pestki, brązowienie i miękkość miąższu itp. z użyciem związków wapnia, takich jak chlorki, tlenki czy chelaty. Zazwyczaj wystarczają 1–2 dawki, w 5 i 3 tygodniu przed zbiorami. W przypadku odmian wrażliwych lub słabo wiążących owoce, koniecznych będzie 4–6 dawek, co około 10 dni. Wapń jest ważny dla zachowania wytrzymałości ścian i wzrostu komórek, a zatem wymagane jest dostarczenie odpowiedniej ilości wapnia, aby okres przydatności do spożycia i trwałości jabłek mógł być odpowiednio długi.

Magnez

W zależności od wzrostu i plonu, grusze pobierają rocznie ok. 30kg MgO/ha. 2/3 pobranych składników pokarmowych znajduje się w liściach, ale pozostają one w znacznym stopniu w cyklu żywieniowym. Dogodną formą nawożenia gleby magnezem przy wapnowaniu konserwacyjnym jest wykorzystanie nawozów wapniowo-magnezowych. Grusze są klasyfikowane jako delikatnie wrażliwe na chlorek; nawożenie najlepiej wykonywać przy użyciu nawozów NPK na bazie potasu lub bez chlorków.